4ο τεύχος

Κυκλοφόρησε και το 4ο τεύχος της εφημερίδας μας.
Διαβάστε το!!!

Μια μέρα που θα μας μείνει αξέχαστη

Από την Τρίτη 9 Απριλίου έως και την Τρίτη 16 Απριλίου 2013 πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Θεσσαλονίκης η εκδήλωση «Φωνές νέων της πόλης». Παρουσιάστηκαν εργασίες των σχολείων, που συμμετείχαν στο πρόγραμμα «Φωνές της πόλης. Ιστορικές διαδρομές με ιστορικά δρώμενα.»

Τη δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων, Πέμπτη 11 Απριλίου, η πολιτιστική ομάδα του σχολείου μας μ’ ένα μουσικοχορευτικό δρώμενο με θέμα τα μνημεία της πόλης μας παρουσίασε τη «δική της φωνή». Το πρόγραμμα μάς βγήκε μετά από πολλές πρόβες και μεγάλη κούραση. Ήταν μια πολύ όμορφη και διασκεδαστική ημέρα. Όλες οι παρουσιάσεις ήταν πολύ καλές. Υπήρχαν ερευνητικές εργασίες, δραματοποιήσεις και τραγούδια. Χορό, όμως, είχαμε μόνο εμείς. Όλοι ενθουσιάστηκαν που είδαν κάτι ξεχωριστό. Κάτι που μας ξάφνιασε αλλά και μας ενθουσίασε ήταν ότι στη διάρκεια του διαλείμματος του προγράμματος μας πρότειναν να ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΜΕ την χορογραφία και το τραγούδι μας, ώστε να μπορέσουν να το δουν και άλλα δύο σχολεία, που ήρθαν στην εκδήλωση αργότερα.

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από αυτό το άρθρο την κ. Φανή Κανταρτζή, την κ. Κυριακή Χατζηαράπογλου και την κ. Βασιλική Φράγκου χωρίς τις οποίες δε θα μπορούσαμε να έχουμε αυτή την εμπειρία στη ζωή μας.

 

Συμμετοχή στο πρόγραμμα «Φωνές της Πόλης» Οι εντυπώσεις μας

Όλγα Ζάπρη

Στις 25 Φεβρουαρίου τα παιδιά της εφημερίδας μαζί με τα παιδιά του 2ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνάσιου Θεσσαλονίκης, συγκεντρώθηκαν μπροστά στον Ιερό Ναό του Αγίου

Δημητρίου και από εκεί άρχισε η ξενάγησή μας στο ιστορικό κέντρο της πόλης μας. Από τον Άη Δημήτρη, στην πλατεία Δικαστηρίων, από κει στο Πειραματικό σχολείο του ΑΠΘ, στο Μπέη Χαμάμ και την Αχειροποίητο. Η ξενάγηση έγινε από φοιτητές της θεατρικής ομάδας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μάθαμε πράγματα που δεν ξέραμε για τα μνημεία της πόλη μας, τα είδαμε ίσως για πρώτη φορά πραγματικά, τα ζήσαμε. Τα συναισθήματά μας ήταν ανάμικτα και η εμπειρία που κερδίσαμε μοναδική.

 Στο τέλος της ξενάγησης μάς μίλησε η δημοσιογράφος καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου σχετικά με την δημοσιογραφία· ήταν ένα θέμα που εννοείται ότι μας ενδιέφερε ιδιαίτερα.

Ελένη Τσιβλέρη

Το σχολείο μας συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα με το οποίο θα μπορούσαμε να μάθουμε καλύτερα την πόλη στην οποία ζούμε αλλά και να ευαισθητοποιηθούμε, ώστε να την κάνουμε πιο όμορφη. Κατά τις 9:00 ήμασταν στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Μετά από λίγο ήρθε μια ομάδα φοιτητών οι οποίοι μας έκαναν μια αναπαράσταση της ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Το πιο ενδιαφέρον ήταν το ότι συμμετείχαμε σε ένα παιχνίδι με το οποίο θα έπρεπε να δώσουμε συμβουλές σε ένα άτομο το οποίο δεν ήταν από την Ελλάδα. Αυτό το πρόγραμμα μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την πόλη.

 

Ράνια Λαζαρίδου

Μέσα από αυτήν την ξενάγηση έμαθα περισσότερα πράγματα για την πόλη μου. Επίσης μου άρεσε πολύ διότι ο τρόπος που μας τα έλεγαν όλα ήταν ξεχωριστός. Μου έκανε εντύπωση ότι την ώρα της ξενάγησης πηγαίναμε μπροστά από κάθε κτήριο και παράλληλα γινόταν και κάποια θεατρικά, που μας έκαναν να τα καταλάβουμε όλα πιο εύκολα. Τα μέρη που επισκεφτήκαμε είναι η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, το 1ο Πειραματικό Σχολείο, η πλατεία Δικαστηρίων, η εκκλησία της Παναγίας Αχειροποιήτου, το Μπέη Χαμάμ και η Ρωμαϊκή αγορά. Όλα ήταν υπέροχα. Το μόνο σχόλιο που έχω να κάνω είναι ότι ήθελα να διαρκούσε για περισσότερη ώρα.

Εθνικός Ρατσισμός

Μια από τις πολλές εκφάνσεις του ρατσισμού είναι ο εθνικός ρατσισμός. Όταν λέμε εθνικό ρατσισμό, εννοούμε την αντίληψη ενός ατόμου ότι το έθνος του είναι ανώτερο από όλα τα άλλα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αντίληψη της Χιτλερικής Γερμανίας για την ανωτερότητα της

Αρίας Φυλής και της κατωτερότητας των Εβραίων, των Τσιγγάνων (Ρομά), των Πολωνών και των Ρώσων, διότι τους θεωρούσε «κατώτερες φυλές». Ένα ακόμη παράδειγμα είναι η αίσθηση ανωτερότητας των λευκών της Νότιας Αφρικής εναντίον των μαύρων κατοίκων της. Κατά την άποψή μου, όλα τα έθνη θα πρέπει να ξεχάσουν τον εγωισμό και να παραμερίσουν τις τυχόν διαφορές τους, διότι το κάθε έθνος έχει κάτι ξεχωριστό και είναι όλα είναι ΙΣΑ μεταξύ τους.

Ενδοσχολικός Ρατσισμός

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε γύρω μας όλο και περισσότερα φαινόμενα ρατσισμού, τα

οποία παρασύρουν ακόμη και τους μαθητές, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται άσχημες συμπεριφορές μέσα στο χώρο του σχολείου. Μέσα στα σχολεία μας, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία, δεν πρέπει να υπάρχει ρατσισμός και κοινωνικός αποκλεισμός, γιατί αυτό σημαίνει έλλειψη παιδείας και πολιτισμού. Όλοι οι άνθρωποι είναι όμοιοι και δε διαφέρουν σε τίποτα μεταξύ τους. Στην εξάλειψη του ρατσισμού θα πρέπει να συμβάλουν τόσο η οικογένεια όσο και το σχολείο.

Εκπαιδευτικό ταξίδι στην Πολωνία

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Πρώτη ημέρα του ταξιδιού μας! Είμαστε στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και σε λίγο θα ξεκινήσουμε. Η αγωνία, ο φόβος για κάτι το διαφορετικό αλλά και η ανυπομονησία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας. Στη πτήση από την Ελλάδα προς το Μόναχο είδα τις χιονισμένες Άλπεις και σε συνδυασμό με το ηλιοβασίλεμα με μάγεψαν. Η θερμοκρασία στο Μόναχο είναι 7ᵒ C ενώ έξω από το αεροπλάνο -47ᵒ C.

Φτάσαμε στην Πολωνία. Το ταξίδι ήταν κουραστικό. Στο αεροδρόμιο μας υποδέχθηκε μια χαμογελαστή κυρία. Ήταν η κ. Μάγδα. Μαζί μας κατέβηκαν και οι μαθητές από την Πορτογαλία, ο Ντινίς και ο Κάιλον και φυσικά η καθηγήτριά τους. Όλοι μαζί πήγαμε στο hostel που θα μας φιλοξενούσε, στην Swidnica. Η κ. Μάγδα μας έδωσε αναλυτικό πρόγραμμα για την εβδομάδα που θα περνούσαμε μαζί της. Μαζί με το πρόγραμμα, που ήταν γραμμένο στα αγγλικά, μας έδωσε κι ένα χάρτη με διάφορα μέρη της πόλης, που θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε. Μας καληνύχτισε και πήγαμε στα δωμάτιά μας. Στο δωμάτιο ήμουν μόνη ενώ περίμενα ότι θα έμενα με κάποιο άλλο παιδί. Ήμουν πολύ κουρασμένη, το ταξίδι με είχε εξαντλήσει. Παρόλα αυτά, ενώ κοίταζα το πρόγραμμα, το χαμόγελο δεν έφευγε από το πρόσωπό μου. Αναρωτιόμουν πώς θα ήταν με τα παιδιά, μια και ακόμα δεν είχαμε επικοινωνήσει με κανέναν, εκτός από τους Πορτογάλους που απλά είχαμε συστηθεί.

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Στις 8:30 είχαμε πρωινό στο Sportowy Hotel, λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μας. Εκεί έγινε μια μικρή γνωριμία με τα παιδιά, από μακριά πάντα. Είναι παιδιά από διάφορες χώρες. Δε θα μπορούσα να αναγνωρίσω από ποιες χώρες, αν δεν το ήξερα από πριν.

Από νωρίς το πρωί άρχισε να χιονίζει. Λίγο βέβαια, αλλά είναι ΧΙΟΝΙ! Είμαι τόσο χαρούμενη που θα περπατήσουμε ενώ χιονίζει και το τοπίο θα είναι λευκό. Δεν έχω υπολογίσει όμως το κρύο. Όταν πήγαμε από το ξενοδοχείο στο σχολείο των παιδιών, άρχισα να νιώθω ένα κρύο, που μου ήταν απόλυτα ξένο. Το τοπίο ήταν απλά υπέροχο. Δεν ήξερα τι να πρωτοδώ. Ένιωσα ότι ήμουν πρωταγωνίστρια σε θρίλερ και ότι από στιγμή σε στιγμή θα πεταγόταν ένας λυκάνθρωπος και θα με δάγκωνε. Θα με έκανε και εμένα λυκάνθρωπο και θα τρέχαμε μαζί στο χιονισμένο δάσος! Ήταν όλα πρωτόγνωρα για εμένα, τοπία που συναντούσα μόνο σε ταινίες ή πίνακες ζωγραφικής.

Φτάνοντας στο σχολείο μάς υποδέχθηκαν εγκάρδια τα παιδιά του σχολείου. Μας οδήγησαν σε μια αίθουσα και μας μίλησε ο διευθυντής τους. Εκεί ήταν και ένα τοπικό κανάλι, που βιντεοσκοπούσε τα πάντα. Η κ. Μάγδα, που ήταν καθηγήτρια του σχολείου, μας ενημέρωσε για τα σχολείο και τα μαθήματα που παρακολουθούν οι μαθητές. Έπειτα είδαμε ένα βίντεο επιμελημένο από μια μαθήτρια, στο οποίο όπου περνούσε η κάμερα ήταν σαν να έδινε ζωντάνια σε μαθητές και καθηγητές. Ήταν μια περιήγηση στο σχολείο, αρκετά αστεία μα και πολύ έξυπνη. Τέλος μας έδειξαν ένα βίντεο όπου παρουσίαζαν την τοπική ομάδα του χάντμπολ, στην οποία οι μαθήτριες είναι τσιρλίντερς. Εντυπωσιάστηκα αλλά και ζήλεψα. Γιατί το σχολείο μου να μην τα έχει όλα αυτά;

Μια μαθήτρια μας μοίρασε ένα μίνι αυτοσχέδιο λεξικό, από τα πολωνικά στα αγγλικά και άρχισαν να μας κάνουν μάθημα. Έλεγαν την λέξη στα πολωνικά και εμείς επαναλαμβάναμε. Ήταν τόσο δύσκολα για εμένα. Κάποιες λέξεις δεν μπορούσα καν να τις προφέρω. Οι υπόλοιποι πολωνοί μαθητές γελούσαν με την προφορά μας. Τέλος μας μοίρασαν μια κόκκινη τσάντα που έγραφε το όνομα την πόλης και είχε ένα βιβλίο από την UNESCO με τον τίτλο «A walk around Peace Square» κι ένα μπλουζάκι με το όνομα επίσης της πόλης. Οι καθηγητές έφυγαν. Κάναμε κύκλο με τις καρέκλες και γράψαμε όλοι τα ονόματά μας σε ταμπελίτσες που τις καρφιτσώσαμε στις μπλούζες μας. Στη συνέχεια, τα παιδιά μάς εξήγησαν ένα παιχνίδι που θα παίζαμε: θα σηκωνόμασταν ένας ένας και θα λέγαμε την ηλικία μας, το όνομά μας και κάτι για εμάς. Μόλις τελείωσε το παιχνίδι αυτό, παίξαμε και διάφορα άλλα. Κάποια ήταν γνωστά και στην Ελλάδα, ενώ κάποια τα παίζαμε πρώτη φορά. Ύστερα μας χώρισαν σε δύο ομάδες και πήγαμε να δούμε το σχολείο τους. Το κτίριο, αν και δεν ήταν αρκετά μεγάλο, είχε περίεργη διαρρύθμιση και θα χανόμουν αν ήμουν μόνη μου. Μας πήγαν σε όλες τις αίθουσες και παρακολουθήσαμε για λίγα λεπτά το κάθε μάθημα. Συναντήσαμε και μια Ελληνίδα καθηγήτρια μαθηματικών από το Κιλκίς! Μετά πήγαμε στην αίθουσα όπου ήμασταν προηγουμένως, η οποία είχε οργανωθεί σαν τραπεζαρία και μας σερβίρανε το μεσημεριανό. Το μαρτύριο του φαγητού ξεκίνησε για εμένα. Πρώτο πιάτο, φυσικά, σούπα. Οι περισσότεροι την έφαγαν ευχάριστα, εγώ ούτε που την άγγιξα. Δεύτερο πιάτο πουρές με σνίτσελ. Ο πουρές ούτε στην γεύση, ούτε στην υφή έμοιαζε με πουρέ. Ήταν απλώς μια στερεή μάζα στο χρώμα του πουρέ. Ευτυχώς είχαμε για παρέα μας τους Πορτογάλους και πέρασε ευχάριστα η ώρα.

Φεύγοντας από το σχολείο πήγαμε στο εμπορικό κέντρο της περιοχής. Ήμασταν όλοι κουρασμένοι, αγοράσαμε από το σούπερ μάρκετ νερό και σνακ. Ήμουν, όμως, πολύ πεινασμένη κι έτσι καθίσαμε σ’ ένα μαγαζί όπου πήρα γύρο κοτόπουλου με σαλάτα και σάλτσα σε ισπανική πίτα και έφαγα.

3:00μ.μ.

Η κ. Μάγδα ήρθε στο Hostel και πήγαμε όλοι μαζί στη Swidnica για ξενάγηση στην πόλη. Μετά από περπάτημα φτάσαμε στον καθεδρικό ναό και έπειτα στην εκκλησία της Ειρήνης, κτίριο που προστατεύεται από την UNESCO από το 2001.

Η εκκλησία της Ειρήνης στη Swidnica, είναι από τα μεγαλύτερα ξύλινα θρησκευτικά κτίρια στην Ευρώπη.

Έπειτα, πήγαμε στο κέντρο της πόλης και ανεβήκαμε στο ρολόι, όπου απολαύσαμε την πανοραμική θέα της πόλης.

 Τέλος, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και φάγαμε βραδινό.

 

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Κατά τις 9:00 το πρωινό είχε τελειώσει και το λεωφορείο μας περίμενε για να πάμε στο «Mysterious last Project of the Third Reich». Το ταξίδι ήταν πολύωρο αλλά η θέα μαγευτική. Παντού χιόνι. Ξαφνικά το λεωφορείο σταμάτησε και ο οδηγός κατέβηκε να δει τι έγινε. Ήμουν κουρασμένη και δεν καταλάβαινα τι είχε συμβεί. Το κατάλαβα όταν όλοι οι επιβάτες πήγαν στο πίσω μέρος του λεωφορείου και χοροπηδούσαν, για να ξεκολλήσει το όχημα. Μάταια. Το χιόνι ήταν πολύ και δεν μπορέσαμε να ξεκολλήσουμε. Έτσι κατεβήκαμε όλοι και με την κ. Μάγδα αρχίσαμε να παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού. Ευτυχώς μετά από λίγο περπάτημα στο παγωμένο βουνό, είδαμε ένα νέο λεωφορείο να μας περιμένει.

Μετά από αυτό το ατυχές συμβάν, συνεχίσαμε το ταξίδι μας.

Μας πήγαν σε κάποια ορυχεία που κατασκεύαζε ο Χίτλερ, χωρίς κανένας να γνωρίζει το γιατί. Η άποψη που επικρατεί περισσότερο είναι ότι έγιναν με σκοπό να δημιουργήσει υπόγειους δρόμους προς την Γερμανία. Εκεί δούλευαν πολωνοί αιχμάλωτοι σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Δε γνωρίζουμε αν ολοκληρώθηκε το πρόγραμμά του, γιατί φρόντισε να το καταστρέψει, όταν άρχισε να καταλαβαίνει ότι χάνει τον πόλεμο. Έτσι κανένας από τους λίγους επιζώντες δεν μπόρεσε αναγνωρίσει το χώρο και κανείς δεν μπόρεσε να διαπιστώσει μέχρι σήμερα ποια ήταν τα ακριβή σχέδια του Χίτλερ.

Το πρόγραμμα στη συνέχεια έγραφε «Βonfire with sausages» και όλοι περιμέναμε να δούμε τι ακριβώς είναι.

Μας έδωσαν ένα μυτερό σίδερο, που στην άκρη του είχε ένα λουκάνικο και μας οδήγησαν προς μια φωτιά, για να το ψήσουμε μόνοι μας. Μια υπέροχη εμπειρία, παρόλο που το λουκάνικό μου κάηκε λίγο. Τέλος, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και γυρίσαμε στην Swidnica.

Μετά το βραδινό, κατά τις 9, μας κάλεσαν στο δωμάτιο τους οι Πορτογάλοι. Εκεί ήταν οι Ρουμάνοι, ο Τούλι και ο Ρόμπερτ, οι Ιταλίδες, η Μπεατρίτσε η Ειρήνη και η Φεντερίκα. Επίσης κάποιοι από τους Κροάτες, ο Ματία, ο Άλντο, ο Ιβάν και η Ματίνα. Με την φωτογραφική μηχανή του Κάιλον, τράβηξαν ένα βίντεο που χόρευαν Harlem Shake. Έβγαλαν την τηλεόραση από την θέση της και έσπασαν ένα ξύλο από το κρεβάτι. Επικρατούσε πανικός κι όχι αυτό που περίμενα.

Ήμουν κάπως προβληματισμένη για το τι έπρεπε να κάνω. Αποφάσισα να γυρίσω στο δωμάτιό μου με την δικαιολογία ότι οι καθηγητές είχαν πει να είμαστε στα δωμάτια μας κατά τις 12.

Απογοητεύτηκα κάπως από τα παιδιά, άλλα σκέφτηκα ότι ήταν απλώς μια άσχημη μέρα.

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Ήταν τα τελευταίο βράδυ που μείναμε σε αυτό το Hostel. Μετά το πρωινό μπήκαμε στο λεωφορείο με προορισμό το Auschwitz. Το μεσημεριανό μας ήταν δύο σάντουιτς.

Το ταξίδι ήταν επίσης πολύωρο αλλά όσο πηγαίναμε προς εκεί τόσο μειωνόταν το χιόνι. Φτάνοντας στο παγωμένο και χιονισμένο Auschwitz, μπήκαμε μέσα και μοιραστήκαμε σε δύο γκρουπ. Είχαμε τα ακουστικά, που μας διευκόλυναν να ακούσουμε καλύτερα την ξεναγό όσο μακριά κι αν είμαστε. Είναι δύσκολο να μεταφέρω όσα είδα και έμαθα εκεί, γι αυτό θα αρκεστώ να σας περιγράψω ό,τι μου προκάλεσε έντονη εντύπωση. Στην είσοδο ως καλωσόρισμα είχε μια επιγραφή στα γερμανικά που έγραφε ότι «η δουλειά ελευθερώνει». Αρκετά ειρωνικό αν σκεφτεί κανείς τι περίμενε όποιον έμπαινε εκεί μέσα. Γύρω γύρω υπήρχαν ηλεκτροφόρα σύρματα, ώστε να μην μπορεί κανένας να αποδράσει. Υπήρχαν διώροφα κτίρια, στα οποία ο δεύτερος όροφος είχε προστεθεί από τους Γερμανούς. Μπήκαμε σε αρκετά από αυτά. Η ξεναγός μάς έδειξε ένα χάρτη όπου υπήρχαν όλες οι πόλεις της Ευρώπης απ’ όπου συγκέντρωναν εβραίους και τσιγγάνους. Αρχικά οι κρατούμενοι δεν γνωρίζανε το σκοπό του στρατοπέδου. Απλώς πίστευαν ότι θα βρίσκονται συγκεντρωμένοι όλοι οι Εβραίοι και θα έκαναν καταναγκαστικά έργα, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να έχουν πληρώσει και εισιτήριο τρένου για να φτάσουν εκεί, έχοντας μαζί τους ρούχα, χρυσαφικά και πολύτιμα πράγματα ακόμη και χτένες και γυαλιστικά παπουτσιών. Σε διάφορες προθήκες υπήρχαν τέτοιου είδους αντικείμενα. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε ένα ελληνικό εισιτήριο τρένου από Θεσσαλονίκη προς Auschwitz.

Στο πέρασμα του χρόνου δημιουργήσανε κρεματόρια, δηλαδή θαλάμους ομαδικών δολοφονιών με αέρια και φούρνους καύσης πτωμάτων.

Με την άφιξη των κρατουμένων, μετά από πολυήμερο και απάνθρωπο ταξίδι με τρένο, γινόταν διαχωρισμός των ικανών για εργασία από τους πιο αδύναμους, έτσι ώστε να χωρίζονται οι οικογένειες. Κατά τη διαδικασία της διαλογής τούς κούρευαν και έπαιρναν όλα τα υπάρχοντά τους, που τα έβαζαν σε μια αποθήκη, που χαριτολογώντας λεγόταν Καναδάς, γιατί τότε ο Καναδάς ήταν πολύ πλούσιο κράτος. Οι αδύναμοι τις περισσότερες φορές κατευθύνονταν στα κρεματόρια για την θανάτωσή τους. Είδαμε σε προθήκες βουνά από παπούτσια, τεχνητά μέλη, βαλίτσες, γυαλιστικά παπουτσιών, γυαλιά μυωπίας, μαλλιά. Σε μια προθήκη υπήρχε ένα ύφασμα που ήταν κατασκευασμένο από μαλλιά. Σε ένα διάδρομο είχαν κρεμασμένα κάδρα, που κάθε ένα είχε μια φωτογραφία ενός κρατούμενου και κάποιες πληροφορίες γι’ αυτόν, όπως το επάγγελμά του, πότε ήρθε στο στρατόπεδο, πότε πέθανε. Χαρακτηριστικό ήταν το κτίριο με τα σφραγισμένα παράθυρα, στο οποίο γινόταν τα διαβόητα πειράματα γεννητικής. Όπως μας πληροφόρησε η ξεναγός μας, τα παράθυρα σφραγίστηκαν για να διατηρούνται ήρεμοι οι άνθρωποι-πειραματόζωα, μια και στο διπλανό αύλειο χώρο γινόταν καθημερινά εκτελέσεις. Το εντυπωσιακό ήταν ότι ο τοίχος που γειτόνευε με το χώρο εκτέλεσης ήταν κατασκευασμένος από υλικό κατάλληλο να απορροφά τον ήχο του πυροβολισμού.

 Αυτό που δεν είναι γνωστό στους περισσότερους, είναι ότι το Auschwitz δεν είναι ένα στρατόπεδο, αλλά μια περιοχή όπου υπήρχαν τρία συνολικά στρατόπεδα εξόντωσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι το βασικό κτίριο, το Auschwitz 1 που περιηγηθήκαμε αρχικά, δεν ήταν το πιο θανατηφόρο και το πιο απάνθρωπο ως προς τις συνθήκες διαβίωσης, μια και ήταν σχεδιασμένο για πολωνικό στρατόπεδο. Ενώ το Birkenau ή Auschwitz 2 δημιουργήθηκε αποκλειστικά και μόνο ως στρατόπεδο εξόντωσης. Υπήρχαν 6 μεγάλα κρεματόρια με τους αντίστοιχους φούρνους που δεν έσβηναν ποτέ και εξόντωναν ανά κρεματόριο 2.000 ανθρώπους το εικοσιτετράωρο. Τα κτίρια, όπου διαβίωναν οι κρατούμενοι, ήταν ξύλινα και προορισμένα για στάβλους αλόγων. Κατά την αποχώρηση, οι Γερμανοί προσπάθησαν να καταστρέψουν τα κρεματόρια βάζοντας φωτιά, έτσι ώστε να μην αφήσουν ίχνη των εγκλημάτων τους. Το κρύο ήταν ανυπόφορο και αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατόν άνθρωποι να επιβιώσουν σε τέτοιες συνθήκες με συνεχή εργασία, χωρίς κατάλληλο ρουχισμό και διατροφή.

Στην συνέχεια πήγαμε στο Ksiaz Castle που είναι ένα από τα πιο όμορφα κάστρα της Πολωνίας. Το κάστρο άλλαξε πολύ συχνά ιδιοκτήτες. Οι τελευταίοι ήταν ο John Herny XI ο John Herny XV και η Duchess Maria Teresa Olivia που την έλεγαν Daisy.

Μετά από την συγκλονιστική ξενάγηση στο Auschwitz και το Κάστρο πήγαμε στο Na Wierzynce Hotel. Το βραδάκι, ήμασταν καλεσμένοι. Στο δωμάτιο των Ιταλίδων αυτήν την φορά. Πήγα με μια επιφύλαξη για το τι μας περιμένει. Ευτυχώς δε γινόταν ο χαμός που κυριαρχούσε την άλλη φορά. Ήμασταν εμείς, οι Πορτογάλοι και οι Ιταλίδες. Γελάσαμε και μιλήσαμε για τα σχολεία μας. Οι Ιταλίδες συμμετείχαν σε αυτό το πρόγραμμα με βάση την βαθμολογία, όπως κι εμείς. Αντίθετα οι Πορτογάλοι όχι. Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και ζήτησα από τον καθένα να μου γράψει μια αφιέρωση. Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε και κατά τις μία γυρίσαμε κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι στα δωμάτιά μας!

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Αμέσως μετά το πρωινό πήγαμε στο κέντρο της Κρακοβίας, μια και το ξενοδοχείο μας ήταν έξω από την πόλη. Αρχικά, επισκεφτήκαμε το Wawel Royal Castle. Περάσαμε από τη σπηλιά του δράκου και μάθαμε για το σχετικό θρύλο. Ξεναγηθήκαμε στους χώρους του κάστρου και βγήκαμε φωτογραφίες όλοι οι συμμετέχοντες. Αργότερα, κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς την κεντρική πλατεία της Κρακοβίας, διασχίζοντας την Βασιλική οδό στην οποία βρισκόταν το σπίτι του πρώην ποντίφικα. Επισκεφτήκαμε το υπόγειο μουσείο (Runek Underground Museum), του οποίου τα εκθέματα ανακαλύφθηκαν τυχαία κατά την κατασκευή δημόσιων τουαλετών. Αν και τα εκθέματα δεν ήταν πολύ παλιά, ήταν μόλις του 13ου αιώνα, η παρουσίασή τους ήταν εντυπωσιακή. Δεν μπόρεσα, λοιπόν, να μην τα συγκρίνω με το δικό μας αρχαιολογικό πλούτο και αντίστοιχα με τη φτωχή τους προβολή. Στη συνέχεια πήγαμε στην επιφάνεια τις πλατείας, όπου βρισκόταν η καθολική εκκλησία Μαριάτσι, η οποία ήταν εντυπωσιακή τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Γενικά, όλες οι εκκλησίες ήταν εντυπωσιακά όμορφες.

Το βραδάκι στο ξενοδοχείο, πάλι με τα παιδιά.

Αυτήν τη φορά ήταν και τα τρία αγόρια από την Κροατία και οι Ρουμάνοι. Κάποια παιδιά αρχίσανε να παίζουνε μαξιλαροπόλεμο. Ευτυχώς δεν κράτησε για πολύ και μόλις τελείωσε, τα παιδιά από την Ρουμανία έφυγαν.

Μείναμε εμείς, οι Πορτογάλοι, οι Ιταλίδες και οι Κροάτες. Όλα τα παιδιά έγραψαν πάλι γράμματα για την εμπειρία τους στην Πολωνία. Με τα παιδιά ανταλλάξαμε τηλέφωνα, facebook και τις διευθύνσεις από τα σχολεία τους, ώστε να επικοινωνούμε και με γράμματα.

Η ώρα πέρασε και πάλι χωρίς να το καταλάβουμε. Όμως οι Ιταλίδες δε θα ήταν μαζί μας το Σάββατο, γιατί θα έφευγαν. Αγκαλιαστήκαμε πολλές φορές, φιληθήκαμε και σχεδόν με κλάματα μας καληνύχτισαν.

Ήθελα να τους δώσω κάτι για να μας θυμούνται, αλλά δεν είχα τίποτα που να θύμιζε Ελλάδα. Βρήκα δύο σοκολάτες που είχα στην τσάντα μου και τους τις έδωσα για να έχουν «γλυκό» ταξίδι.

Σάββατο 15 Μαρτίου 2013

Το πρωί χαιρετήσαμε ξανά τις Ιταλίδες και ετοιμάσαμε βαλίτσες γιατί θα πηγαίναμε στην τελευταία πόλη που θα μας φιλοξενούσε, το Βρότσλαβ. Πρώτα πήγαμε στο ορυχείο αλατιού (Weiliczka Salt Mine). Ένα μοναδικό τεράστιο ορυχείο που λειτουργεί εδώ και 700 χρόνια. Έχει 9 επίπεδα κάτω από την επιφάνεια της γης και 327 μέτρα βάθος. Αρχικά κατεβήκαμε 380 σκαλιά. Είδαμε αγάλματα από αλάτι που τα έχουν δημιουργήσει οι εργάτες του ορυχείου. Μέχρι και ολόκληρη εκκλησία από αλάτι έφτιαξαν.

Εντυπωσιακές ήταν και οι υπόγειες λίμνες, που η περιεκτικότητα τους σε αλάτι είναι τόσο μεγάλη που είναι αδύνατο να βυθιστείς. Έπειτα πήγαμε για μεσημεριανό, το τελευταίο με όλα τα παιδιά μαζί, γιατί οι περισσότεροι θα έφευγαν για τη χώρα τους με το δικό τους λεωφορείο. Μετά το μεσημεριανό αποχαιρετιστήκαμε με τα παιδιά που θα έφευγαν και ανεβήκαμε στο λεωφορείο με προορισμό το Βρότσλαβ. Μείναμε μόνο εμείς, οι Ρουμάνοι, οι Πορτογάλοι, οι Σουηδοί και οι Πολωνοί. Εμείς με τους Σουηδούς ήμασταν στο ίδιο ξενοδοχείο, οι Ρουμάνοι σε ένα κοντινό μας και οι Πορτογάλοι αρκετά μακριά. Έτσι χάσαμε την παρέα μας.

Για βραδινό πήγαμε εμείς με τους Σουηδούς και τους Ρουμάνους σε ένα εστιατόριο που λεγόταν The Sphinx. Εκεί μιλήσαμε με τον Sebastian, που είναι μαθητής από τη Σουηδία αλλά οι γονείς του είναι από την Κούβα. Μας είπε ότι οι Σουηδοί επιλέγουν σαν ένα από τους πέντε πιο δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς την Ελλάδα. Μας είπε ακόμη ότι οι Σουηδοί αγαπούν τις ελληνικές παραλίες και τον γύρο! Όλοι οι Σουηδοί μαθητές μαθαίνουν την ιστορία μας και θεωρείται πολύ σημαντική στην χώρα τους. Μας μίλησε για τα σπορ που έχουν εκεί και τη ζωή του. Μας αποθάρρυνε μάλιστα να επισκεφτούμε την Σουηδία, γιατί όπως είπε είναι παγωμένη το χειμώνα και ζεστή, όπως η Ελλάδα, το καλοκαίρι. Επίσης είπε ότι τελικά η Πολωνία του φάνηκε πολύ πιο όμορφη από ό,τι πιστεύουν οι Σουηδοί. Εκείνο το βράδυ έμαθα αρκετά πράγματα για τη Σουηδία.

Κυριακή 16 Μαρτίου 2013

Μετά το πρωινό, χαιρετήσαμε τους Σουηδούς και βγήκαμε να δούμε την πόλη μέχρι το απόγευμα που θα φεύγαμε οριστικά από την Πολωνία. Γυρίσαμε το Βρότσλαβ και αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν μια γέφυρα γεμάτη κλειδαριές που έγραφαν ονόματα. Την κλείδωναν εκεί ζευγάρια για να «κλειδώσουν» την αγάπη τους. Ψάχνοντας βρήκα και μια που έγραφε ελληνικά ονόματα.

Μετά το μεσημεριανό φύγαμε για το αεροδρόμιο.

 Μια υπέροχη εβδομάδα τέλειωσε αλλά οι αναμνήσεις θα με ακολουθούν πάντα.

Πότε, επιτέλους, θα έρθει το καλοκαίρι!

Ε, ναι λοιπόν! Η αλήθεια δε κρύβεται.. Αφού το Πάσχα είναι κοντά μας σε λίγες μόνο μερούλες, το καλοκαίρι είναι και αυτό τόσο κοντά μας όσο δε φαντάζεστε! Σ’ ένα μήνα (έχουμε Μάρτιο, δε το μετράμε και χώρια τα Σαββατοκύριακα, τις αργίες, τις απεργίες κ.τ.λ.) έχουμε Καλοκαίρι!

Καλοκαιράκι... Παραλία... Αντηλιακό... Μαγιό... Βόλτες... όλα περιγράφονται με μια λέξη: ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Έχετε σκεφτεί τι μπορείτε να κάνετε αυτούς τους τρεις μήνες στον ελεύθερό σας χρόνο απλά, οικονομικά και με πολύ ενδιαφέρον; Παρακάτω σας προτείνουμε λύσεις (πλην της ξάπλας), ώστε να περάσετε ένα όμορφο και δημιουργικό καλοκαίρι.. Καλή διασκέδαση!

1) Πιθανόν η δυνατότητα για μια καθημερινή βουτιά στη θάλασσα είναι λίγο... απίθανη. Καλοκαίρι όμως δε σημαίνει απαραίτητα ντε και καλά θάλασσα! Οι άνθρωποι δηλαδή που δε θέλουν να περιλαμβάνει θάλασσα το καλοκαίρι τους τι κάνουν; Βρίσκουν άλλες ασχολίες!

Ένα σύγχρονο σπίτι, διαθέτει σήμερα μια κάμερα, φωτογραφική και μη, σε κινητό ή οτιδήποτε. Όλα τα τοπία το καλοκαίρι είναι υπέροχα! Φυτά, σπίτια, άνθρωποι, ζώα... Ξεκίνα να κάνεις το δικό σου βίντεο και παρουσίασέ το στους φίλους σου στο τέλος του καλοκαιριού. Θα μείνουν με το στόμα ανοιχτό! Τι περιμένεις λοιπόν; Φώτα, κάμερα, πάμε!

2) Η κλασσική μάνα ενός παιδιού που διαθέτει υπολογιστή κάνει καθημερινά τουλάχιστον μια φορά την ακόλουθη ερώτηση: «Συγγνώμη, επειδή δηλαδή είναι καλοκαίρι, ποιος σου είπε ότι πρέπει να περνάς όλη τη μέρα στο λαπιτόπ; Βγες λίγο έξω να ξεσκάσεις!» Και η απάντηση πάντα είναι: «ΛΑΠΤΟΠ ΛΕΓΕΤΑΙ ΡΕ ΜΑΝΑ, ΛΑΠΤΟΠ! Και τι να βγω να κάνω ρε μάνα, όλοι οι φίλοι μου είναι διακοπές και δεν πάμε και στη θάλασσα άρα……» Άρα τι; Δηλαδή οι φίλοι σου κάνουν διακοπές και εσύ όχι;! Για σε παρακαλώ! Βρες ένα χόμπι! Πέρα από τον υπολογιστή υπάρχουν ένα σωρό πράγματα να ασχοληθείς και ειδικά τώρα το καλοκαίρι.. Για παράδειγμα η μουσική. Τι θα έλεγες αν ήσουν ακόμα πιο πολύ μέσα στα πράγματα και έβλεπες τον κόσμο της μουσικής σε «βάθος» πέρα από τα λεγόμενα μπιτάκια; Υπάρχει ένας τεράστιος καινούριος κόσμος εκεί έξω που σε περιμένει να τον ανακαλύψεις..

3) Η κλασσική ατάκα: Παιδί: «Βαριέμαι»

Μητέρα: «Διάβασε ένα βιβλίο, καλό θα σου κάνει..», αμέσως μας έρχεται η φαεινή ιδέα το ότι διαβάζαμε όλους αυτούς τους μήνες, πόσο ακόμα, όχι πάλι βιβλία κ.α. δεν είναι τίποτε άλλο, παρά λανθασμένη. Μάλιστα. ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ. Όποιος έχει διαβάσει βιβλία και θυμάται αυτά που του άρεσαν, ξέρει πως μέσα από το βιβλίο οδηγείσαι σ’ έναν άλλο κόσμο ως πρωταγωνιστής. Ό,τι καλύτερο για να ξεφύγεις από το χώρο που είσαι κλεισμένος, χωρίς καμιά διέξοδο. Και προς Θεού, δεν είναι κακό το να διαβάζεις βιβλία. Αντιθέτως!

4) Το καλοκαίρι έρχεται και μαζί με αυτό πολλά κιλά επίσης. Αυτό περισσότερο αφορά τα κορίτσια. Αν δε θέλετε παραπάνω κιλά το καλοκαίρι ή ακόμη και όταν δε ξέρετε τι να κάνετε, η καθημερινή άσκηση συμφέρει, αλλά ποτέ η υπερβολική. Το ίδιο και τα διάφορα αθλήματα. Ειδικά το καλοκαίρι διάφορα αθλήματα όπως το βόλεϊ (χειροσφαίριση) είναι τα κατάλληλα για όλους.

5) Με την αναφορά διάφορων αθλημάτων θυμήθηκα και το πιο σημαντικό, τα θαλάσσια αθλήματα! Γι’ αυτούς που έχουν την οικονομική ευχέρεια, υπάρχουν τα θαλάσσια αθλήματα του τύπου τζετ σκι (Jet ski), μπανάνα, σέρφινγκ (surfing) κ.α. Είναι από τις ωραιότερες ασχολίες του καλοκαιριού, η οποία περιλαμβάνει διασκέδαση και άσκηση μαζί. Πέρα από αυτά, μπορεί κανείς να κάνει ορειβασία, ραπέλ (rappel), κάμπινγκ κ.α.

Όταν θέλεις βρίσκεις λύσεις! Όταν δε θέλεις ψάχνεις αιτίες.

Μουσική συναυλία

Τα τελευταία έξι χρόνια το μουσικό εργαστήρι της Άνω Πόλης, το οποίο βρίσκεται στην οδό

Κρίσπου 2, διοργανώνει τη μουσική του εβδομάδα. Φέτος θα διαρκέσει από τις 22 Απριλίου έως και τις 26 Απριλίου. Οι παραστάσεις θα αρχίζουν στις 7 μμ και η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί στο «ΑΛΑΤΖΑ ΙΜΑΡΕΤ» στην οδό Κασσάνδρου 91-93. Η είσοδος είναι δωρεάν και είστε όλοι ευπρόσδεκτοι. Πολλά μουσικά όργανα θα παίξουν σόλο γνωστά τραγούδια τα οποία έχουμε λατρέψει και δεν έχουμε ξεχάσει με την πάροδο του χρόνου. Ας σεβαστούμε όλοι τον κόπο των μαθητών και ας πάμε να τους τιμήσουμε με την παρουσία μας. Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε το 2310263703 ή στείλτε mail    στο odanpolis@gmail.com

Αθλήματα στην αρχαιότητα και σήμερα

ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ: Οι αθλητές έτρεχαν 200 μέτρα που σήμερα είναι το γνωστό άθλημα των 200 μέτρων.

Ο ΔΟΛΙΧΟΣ: Το άθλημα αυτό είναι παρόμοιο με τα 4000 μέτρα.

ΤΟ ΑΛΜΑ: Εκείνη την εποχή οι αθλητές πηδούσαν στάσιμοι σε αντίθεση που τώρα παίρνουν φόρα.

Ο ΔΙΣΚΟΣ: Όπως τον ξέρουμε σήμερα απλώς τότε δεν υπήρχε ακύρωση βολής.

ΤΟ ΑΚΟΝΤΙΟ: Τότε οι αθλητές έριχναν το ακόντιο σε συγκεκριμένο στόχο ενώ τώρα κατά μήκος.

Πώς νηστεύουν οι πιστοί στις διάφορες θρησκείες

Νηστεία κάνουμε όταν σταματάμε να τρώμε κάποιες τροφές για ορισμένο χρονικό διάστημα. Η συνήθεια ξεκίνησε πολύ παλιά, πολύ πριν την εμφάνιση του χριστιανισμού.

Στην αρχαία Αίγυπτο νήστευαν όταν ήθελαν να πάρουν μέρος σε θρησκευτικές τελετές, για να τιμήσουν κάποιο θεό. Στην αρχαία Ελλάδα νηστεία έκαναν οι ιερείς και οι βασιλίδες όταν ετοίμαζαν κάποια θυσία. Και οι Αθηναίοι όταν συμμετείχαν στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι με την νηστεία καθάριζαν το σώμα και την ψυχή και έρχονταν πιο κοντά στους θεούς.

Στη Ορθόδοξη εκκλησία η νηστεία γίνεται συγκεκριμένες μέρες του χρόνου (περίπου 180-200 ημέρες). Ας δούμε ποιες είναι αυτές:

·         Η Μεγάλη Σαρακοστή( από την Καθαρή Δευτέρα μέχρι την Ανάσταση).

·         40 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, από τις 15 Νοεμβρίου μέχρι τις 25 Δεκεμβρίου.

·         Των Αγίων Αποστόλων, δηλαδή μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων ( που πέφτει 56 μέρες μετά το Πάσχα) μέχρι τις 29 Ιουνίου που γιορτάζουμε την μνήμη των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

·         Του Δεκαπενταύγουστου, για την ακρίβεια από την 1η Αυγούστου μέχρι τις 15 του ίδιου μήνα.

·         Στις 29 Αυγούστου, του αποκεφαλισμού του Ιωάννη του Προδρόμου.

·         Στις 14 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που γιορτάζουμε την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού.

·         Την παραμονή των Θεοφανίων, δηλαδή στις 5 Ιανουαρίου.

Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή.

Νηστεία δεν σημαίνει μόνο να βγάλουμε από τη διατροφή μας κάποιες τροφές όπως κρέας, αυγά, γάλα, τυρί, ψάρια και λάδι. Σημαίνει επίσης να μάθουμε να ελέγχουμε την ποσότητα του φαγητού μας. Είναι μία άσκηση, μία σωματική και πνευματική προσπάθεια να συγκρατούμε τον εαυτό μας από το φαγητό, και το σημαντικότερο, να προσέχουμε την συμπεριφορά μας ( θυμός, ψέματα, κακές κουβέντες κ.α.). Ο Άγιος Ιωάννης Ο Χρυσόστομος λέει: «Δείξε μου την νηστεία σου με τα έργα σου… διότι ποιο το όφελος, όταν δεν τρώμε κρέας, όμως κατατρώμε τους αδερφούς μας;»

Στην Καθολική Εκκλησία οι απαγορεύσεις είναι λιγότερες. Οι πιστοί δεν τρώνε κρέας κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και μειώνουν την ποσότητα των γευμάτων, δηλαδή τρώνε ένα κυρίως γεύμα και δύο μικρότερα μέσα στο 24ώρο.

Οι Εβραίοι είχαν στην αρχαιότητα πολλές μέρες νηστεία. Σήμερα νηστεύουν μόνο 6 ήμερες το χρόνο, ενώ χωρίζουν τις τροφές σε «καθαρές» (μοσχάρι, αιγοπρόβατα, ελάφι, ψάρια) και «ακάθαρτες» (χοιρινό θαλασσινά).

Οι Μωαμεθανοί νηστεύουν για ένα μήνα, που λέγεται Ραμαζάν και δεν τρώνε τίποτα κατά την διάρκεια της ημέρας. Μετά την δύση του ηλίου όμως τρώνε ότι θέλουν. Χωρίζουν τις τροφές σε «χαράμ» δηλαδή απαγορευμένες (χοιρινό, αλκοόλ) και «χαλάλ» οι επιτρεπόμενες.

Οι Βουδιστές έχουν διαφόρων ειδών νηστείες: άλλοτε απαγορεύεται να καταπιούν ακόμη και το σάλιο τους για μια μέρα, άλλοτε πρέπει να μείνουν νηστικοί όλη την ημέρα και να τρώνε ένα γεύμα το βράδυ και άλλες φορές να μην τρώνε στερεές τροφές αλλά μόνο υγρές.

Οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες νηστεύουν όταν αντιμετωπίζουν μεγάλες συμφορές.

Άγιος Δημήτριος

Ο Ι. Ναός του Αγίου Δημητρίου χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα (413), πάνω στον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου, από τον έπαρχο του Ιλλυρικού Λεόντιο, ο οποίος θεραπεύτηκε από ανίατη ασθένεια χάρη στη θαυματουργική επέμβαση του Αγίου. Πριν από την ανέγερση του ναού στον ίδιο χώρο υπήρχε ένα στάδιο όπου μονομάχησε ο πιστός μαθητής του Αγίου Δημητρίου, Νέστορας, και κατατρόπωσε τον Λυαίο. Ολόκληρο το ισόγειο συγκρότημα όπου ήταν φυλακισμένος ο Άγιος,

διατηρήθηκε και διασκευάστηκε σε κρύπτη του ναού, η οποία έγινε κέντρο λατρείας για αιώνες και παραμένει ακόμα. Το 1490 ή 1491 ο ναός επί σουλτάνου Βαγιαζίτ Β΄(1481-1512) μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα «Κασημιέ- Τζαμί». Με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 επαναλειτουργεί ως χώρος λατρείας- τιμής του Αγίου Δημητρίου. Η πυρκαγιά της 5ης και 6ης Αυγούστου του 1917 αποτεφρώνοντας τα δύο τρίτα της Θεσσαλονίκης, μετέβαλε σε ερείπια και τον ιστορικό ναό, ο οποίος επί χίλια πεντακόσια συνεχή έτη αποτελούσε το κόσμημα και το καύχημα της δεύτερης πρωτεύουσας του ελληνικού Γένους.

Σήμερα ο ναός χρησιμοποιείται ως χώρος λατρείας, ενώ καθημερινά δέχεται εκατοντάδες επισκέπτες, που επιθυμούν να προσκυνήσουν το χώρο όπου μαρτύρησε ο Άγιος.

6 Μαρτίου, ημέρα κατά της σχολικής βίας

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας, Αθλητισμού και Πολιτισμού, ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της βίας στο σχολείο. Η βία έχει πολλές μορφές. Μπορεί να είναι λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική, κοινωνική ή να περιλαμβάνει ταυτόχρονα περισσότερες από μία μορφές.

Η βία αποτελεί παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και μπορεί να λάβει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, μεγάλες διαστάσεις. Η επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά μεταξύ συμμαθητών είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, το οποίο δεν αφορά μόνο τον μαθητή που εκφοβίζεται και εκείνον που τον εκφοβίζει, αλλά και όσους είναι παρόντες σε εκείνο το συμβάν. Ο Αϊνστάιν είπε: «Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα».

Είναι δικαίωμα όλων των παιδιών να πηγαίνουν στο σχολείο, χωρίς να φοβούνται. Ας μην μείνουμε παθητικοί λοιπόν!

Στα πλαίσια αυτής της ημέρας στο σχολείο μας, αφού είδαμε πρώτα κάποιες ταινίες μικρού μήκους, παρακολουθήσαμε την ταινία «Dangerous Minds». Μια πρώην Πεζοναύτης των Η.Π.Α., διορίζεται σε ένα σχολείο του Λος Άντζελες και αναλαμβάνει μια ομάδα εφήβων, οι οποίοι έχουν μεγαλώσει σε δύσκολες συνθήκες και είναι πεπεισμένοι ότι η ζωή δεν έχει να τους παρέχει τίποτα. Αποφασισμένη η ηρωίδα να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και να αλλάξει τα πιστεύω τους, ξεπερνά τα όρια του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά και τα δικά της!

Τα περισσότερα παιδιά βρήκαν την ταινία αρκετά ενδιαφέρουσα, τονίζοντας ότι είχε δυναμικούς χαρακτήρες και μια εκπληκτική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, Μισέλ Φάιφερ.

Ελβίρα Καλίνη

Παγκόσμια ρεκόρ αθλημάτων

Στον Αθλητισμό υπάρχουν δεκάδες ρεκόρ διάφορων αγωνισμάτων. Θα σας παρουσιάσουμε τα ρεκόρ από τα αθλήματα του Στίβου.

Να θυμίσουμε πως στους Ολυμπιακούς αγώνες το περασμένο καλοκαίρι είχαμε 25 παγκόσμια ρεκόρ, στο Πεκίνο είχαμε 38 παγκόσμια ρεκόρ, ενώ σε αυτούς της Αθήνας μετράμε 29.

100μ.: Γιουσέιν Μπόλτ (Τζαμάικα) 9,69 Πεκίνο 2008
200μ.: Γιουσέιν Μπόλτ (Τζαμάικα) 19,30 Πεκίνο 2008
400μ.: Μάικλ Τζόνσον (ΗΠΑ) 43,39 Ατλάντα 1996
800μ.: Ντέιβιντ Λεκούτα (Κένυα) 1:40,91 Λονδίνο 2012
110μ. εμπόδια: Λιου Ξιάνγκ (Κίνα) 12,91 Αθήνα 2004
1.500μ.: Νόα Νγκένι (Κένυα) 3:32,07 Σίδνεϊ 2000
3.000μ. στιπλ: Τζούλιους Καριούκι (Κένυα) 8:05,51 Σεούλ 1988
400μ. εμπόδια: Κέβιν Γιάνγκ (ΗΠΑ) 46,78 Βαρκελώνη 1992
5.000μ.: Μπεκέλε Κενένισα (Αιθιοπία) 12:57,82 Πεκίνο 2008
4Χ100μ.: Σκυταλοδρομία ανδρών: Τζαμάικα 36,84 (μ.ο. 9,21) Λονδίνο 2012
4Χ400μ.: ΗΠΑ 2:55,39 Πεκίνο 2008
Σφαίρα: Ούλφ Τίμερμαν (Αν. Γερμανία) 22,47μ. Σεούλ 1988
Δίσκος: Βιρτζίλιους Αλέκνα (Λιθουανία) 69,89μ. Αθήνα 2004
Ακόντιο: Αντρέας Τόρκιλντσεν (Νορβηγία) 90,57μ. Πεκίνο 2008
Σφύρα: Σεργκέι Λιτβίνοβ (ΕΣΣΔ) 84,80μ. Σεούλ 1988
Μήκος: Μπόμπ Μπίμον (ΗΠΑ) 8,90μ. Πόλη του Μεξικό 1968
Τριπλούν: Κένι Χάρισον (ΗΠΑ) 18,09 Ατλάντα 1996
΄Υψος: Τσάρλς Όστιν (ΗΠΑ) 2,39μ. Ατλάντα 1996
Επί κοντώ: Στίβεν Χούκερ (Αυστραλία) 5,96μ. Πεκίνο 2008
20 χλμ βάδην: Ελένα Λασμανόβα (Ρωσία) 1:25,02 Λονδίνο 2012
50 χλμ βάδην: Άλεξ Σβάτσερ (Ιταλία) 3:37,09 Σεούλ 1988
10.000μ.: Κενενίσα Μπεκέλε (Αιθιοπία) 27:01,17 Πεκίνο 2008
Μαραθώνιος: Σάμουελ Βαντζίρου (Κένυα) 2:06,32 Πεκίνο 2008

Θεοδωρίδης Στέλιος

Αθλήματα στην Αρχαιότητα

Από το ξεκίνημα των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων μέχρι και σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί πολλές αλλαγές τόσο στην ιδεολογία, στο έπαθλο αλλά και σε κάποια αθλήματα όπως π.χ. το Παγκράτιο την Αρματοδρομία και άλλα πολλά.

Το Παγκράτιο ήταν ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα των Ολυμπιακών αγώνων εκείνη την εποχή. Ήταν συνδυασμός πάλης και πυγμαχίας. Ο νικητής έπρεπε να συνδυάζει την ευελιξία και την δύναμη της γροθιάς. Οι αθλητές αγωνίζονταν γάντια, τα "στρόφια".

Η Αρματοδρομία διεξάγονταν στο ιπποδρόμιο. Οι διαστάσεις του ιπποδρομίου είναι ακόμα άγνωστες. Το μοναδικό που υπάρχει στην Ελλάδα βρίσκεται στο Λύκαιο όρος έχει πλάτος 100 μέτρα και μήκος 300 μέτρα. Οι αγώνες αρματοδρομίας ξεκινούσαν το πρωί και τελείωναν το απόγευμα.

Χασιρόπουλος Κωνσταντίνος

Τα 8 πιο περίεργα φεστιβάλ

1) Το φεστιβάλ των χρωμάτων γιορτάζεται τη μέρα μετά την πρώτη πανσέληνο του Μαρτίου στη Βόρεια Ινδία και το Νεπάλ. Γυναίκες και άντρες ξεχύνονται στους δρόμους με νεροπίστολα, σακουλάκια μπογιάς και χρώματα σε σκόνη με ένα μόνο σκοπό: να βάψουν όποιον βρουν μπροστά τους.

2) Το φεστιβάλ της ντομάτας γιορτάζεται την τελευταία Τετάρτη κάθε Αυγούστου στο κέντρο του Bunio όπου μεταφέρονται 140 τόνοι ντομάτας από όλη την Ισπανία, για να διασκεδάσουν οι πολίτες. Το σύνθημα δίνεται στις 11 το πρωί από ένα πυροτέχνημα και για δύο ώρες πετάνε ντομάτες ο ένας στον άλλον.

3) Η μάχη των πορτοκαλιών πραγματοποιείται στην Ivrea, κάθε Φεβρουάριο στα πλαίσια του καρναβαλιού και έχει τις ρίζες του Μεσαίωνα.

4) Οι θερινοί χωρικοί αγώνες διεξάγονται κάθε Ιούλιο στο ανατολικό Δουβλίνο και τα αγωνίσματα περιλαμβάνουν: το φτύσιμο κουκουτσιών, βουτιές σε μια γόβα με την κοιλιά και διαγωνισμό για τα πιο μακριά μαλλιά. Την φλόγα ανάβει ο πρώτος τοπικός αγρότης που έχει χάσει όλα τα δόντια του.

5) Το φεστιβάλ με το πιο εμπνευσμένα μούσια. Γίνεται κάθε 2 χρόνια στο Βερολίνο. Αυτό το φεστιβάλ συγκεντρώνει ανθρώπους από όλο τον κόσμο.

6) Το φεστιβάλ του νεροπίστολου. Είναι οι βουδιστικές τελετές κάθαρσης για κάθε καινούργιο βουδιστικό έτος. Το μεγαλύτερο μπουγέλο διαρκεί από 13-15 Απριλίου. Οι χώρες που συμμετέχουν είναι Λάος, Μπούρμα, νοτιοδυτική Κίνα και βόρεια Ταϊλάνδη, ενώ, το κέντρο του φεστιβάλ είναι η πόλη Chiang Mai στη βόρεια Ταϊλάνδη.

7) «Παγκόσμιο πρωτάθλημα κιθάρας, χωρίς κιθάρα». Το φεστιβάλ αυτό διοργανώθηκε με σκοπό να προωθήσει την παγκόσμια ειρήνη.

8) Το φεστιβάλ του κυλιόμενου τυριού. Στα τέλη Μαΐου στο Cooper's Hill του Gloucester ένα τυρί αφήνεται να κυλίσει στην πλαγιά του λόφου και οι συμμετέχοντες κατεβαίνουν το λόφο κουτρουβαλώντας για να το πιάσουν. Ο νικητής παίρνει το τυρί ο 2ος και ο 3ος από 15 και 10 λίρες αντίστοιχα.

Όλγα Ζάπρη

Ημέρα κατά του καρκίνου

ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ ΚΑΡΚΙΝΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΝΟΣΩΝ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΒΕΒΛΗΜΕΝΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ.

Πώς όμως μπορούμε να προστατευτούμε από την εμφάνιση και τον πολλαπλασιασμό αυτών των συμπλεγμάτων?

Σίγουρα θα μας βοηθήσουν οι παρακάτω μέθοδοι:

1. διατήρηση του σωματικού βάρους
2. άσκηση καθημερινώς για 30ʼ
3. κόψιμο του καπνίσματος
4. μείωση της ημερήσιας κατανάλωσης αλκοόλ
5. πολύ προσοχή με τον ήλιο, ειδικά το καλοκαίρι
6. πληροφόρηση για τα εμβόλια που προλαμβάνουν μορφές καρκίνου
7. να τρεφόμαστε υγιεινά, διότι 1 στους 3 θανάτους από καρκίνο συσχετίζονται με την διατροφή

Όλες τις προηγούμενες μεθόδους δεν αρκεί όμως απλά να τις εφαρμόσουμε για λίγο χρονικό διάστημα, αλλά θα πρέπει να μπουν για τα καλά στον οργανισμό μας και να μην παραλείψουμε ούτε μία από αυτές.

Όσον άφορα την διατροφή μας, ειδικά εμείς οι μαθητές θα πρέπει να τρώμε σε καθημερινή βάση πολλά φρούτα, λαχανικά, όσπρια κλπ και να αποφεύγουμε όσο περισσότερο μπορούμε τα γλυκά και τα fast food.

Δεν είναι μόνο προστασία από τον καρκίνο αλλά και βοήθεια του μεταβολισμού και της σωματικής διάπλασης.

Τα τρόφιμα που περιέχουν την ισχυρότερη αντικαρκινική δράση είναι τα εξής: αβοκάντο, μπρόκολο, κουνουπίδι, καρότα, πιπεριές chili και jalapenos, σύκα, λιναρόσπορος, σκόρδο, γκρέιπφρουτ, πορτοκάλια, λεμόνια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, λάχανο, γλυκόριζα, μανιτάρια, ξηροί καρποί, παπάγια, μούρα, κόκκινο κρασί, δενδρολίβανο, φύκια, σόγια, γλυκοπατάτες, ντομάτες και τελευταίο το κάρυ.

Κάτι άλλο που θα μας βοηθήσει ιδιαίτερα είναι η αγαπημένη αλλά και παρεξηγημένη σοκολάτα. Λίγα κομματάκια θα μας βοηθήσουν να δράσουμε για το υπόλοιπο της ημέρας.
Επίσης γινόμαστε λιγότερο ξεχασιάρηδες και μπορούμε να βελτιώσουμε το βαθμό μας στα μαθηματικά. Τέλος μας ανεβάζει τη διάθεση και αισθανόμαστε πολύ καλύτερα.

Ας συμπεριλάβουμε, λοιπόν, όσες περισσότερες από τις παραπάνω μεθόδους μπορούμε αλλά και να τρεφόμαστε όσο πιο υγιεινά μπορούμε.

Αργυρώ Αντίνου

Η Ραδιοφωνική μας εκπομπή

Μετά από πολλή δουλειά και κόπο καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε την πρώτη ραδιοφωνική μας εκπομπή.

Από την αρχή της χρονιάς κάναμε μεγάλη προσπάθεια και έρευνα, ώστε να βρούμε τα κατάλληλα θέματα για την εκπομπή μας. Με την βοήθεια της Κωνσταντίνας (ραδιοφωνικής παραγωγού) αλλά και των καθηγητριών μας κ. Κανταρτζή και κ. Χατζιαράπογλου καταφέραμε να βγάλουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Στις 4 Φεβρουαρίου πραγματοποιήσαμε αυτό το όνειρό μας, έτσι επισκεφτήκαμε τον FM 100,6. Πριν από εμάς κάποιο άλλο σχολείο έκανε την δικιά του εκπομπή, γ’ αυτό μέχρι να τελειώσει κάναμε μια πρόβα. Πριν ξεκινήσουμε είχαμε πολύ άγχος, αλλά όσο προχωρούσαμε το άγχος αποχωρούσε. Πιστεύουμε ότι κατορθώσαμε να βγάλουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, αλλά και να περάσατε πολύ καλά όσο μας ακούγατε. Ακόμα αν κάναμε κάποιο λάθος θέλουμε να μας καταλάβετε γιατί ήταν η πρώτη μας εκπομπή.

Ελένη Τσιβλέρη

Ακολουθούν φωτογραφίες