Ο κόσμος μας χάνεται.

Κοιτάω γύρω μου τον κόσμο που έχασα
σ' αυτόν που έζησα εδώ τόσα χρόνια
κι ό,τι μου πρόσφερε με μιας το ξέχασα
και δεν του έδειξα λίγη συμπόνια.

Μέρες και μέρες περνούν αλλά τίποτα
χωρίς να ξέρω αν το 'χω παρακάνει
και μου φαίνεται απ' όλα πιο δύσκολα
να κρατήσω ζωντανό κάτι πριν πεθάνει.

Όσοι οι άνθρωποι τόσα τα σφάλματα
εγκλήματα ανθρώπων στη φύση.
Μετρώντας της ανθρωπότητας τ' άλματα
σημαντικότερα πράγματα που 'χουμε ζήσει.

Φοβόμαστε πάντα να κάνουμε το διαφορετικό,
αφού θα βρεθεί κάποιος να μας χλευάσει.
Στα όνειρά μας βάζουμε υπνωτικό
γι' αυτό ο κόσμος μας έχει χαλάσει.

Σκέφτομαι αυτά που συμβαίνουν μα και συνέβησαν
με μεγάλη και μικρή σημασία.
Τα ίχνη των ζώων άνθρωποι τα έσβησαν
οδηγώντας τα στην ευθανασία.

Μα θα υπάρχει πάντα το αύριο
το παρελθόν μας να μας θυμίζει
κι εμείς που παίζουμε σε παιχνίδι μακάβριο
πάνω σε μια σφαίρα που όλο γυρίζει.

Δημητριάδης Δημήτρης