Φεύγουν
Από λιμάνια, αεροδρόμια και σταθμούς
Φεύγουν εκείνοι για ένα καινούριο μέλλον,
Κάνουν αυτό που πρέπει κι όχι αυτό πουθέλουν
Αψηφώντας ανθρώπους και θεούς.
Όλοι αμφιβάλλουν ότι θα επιβιώσουν.
Ποιος το είπε ότι θα τους δεχθούν εκεί;
Ποιος το είπε ότι θα είναι εύκολη η ζωή;
Δε θ’ αντέξουν αυτά που θα βιώσουν.
Απάντηση στων δύσπιστων τα λόγια
Που ζουν πάντα μέσα σ΄ ένα χάλι.
Ποτέ δεν πήραν χαμπάρι
Ότι κάτι τους καίει, αλλά δεν είναι φλόγα.
Ανθρώπων έρωτες, δισταγμοί και υπερβάσεις,
Τέτοια παθήματα δεν ισχύουν γι’ αυτούς.
Δεν έχουν ανάγκη από έξυπνους «σοφούς»
Γιατί έχουν χτίσει μόνοι τους τις βάσεις.
-Εκεί που πας, σε παρακαλώ, να προσέχεις!
-Είναι η μόνη λύση δυστυχώς.
Γνωρίζεις πως δεν γίνεται αλλιώς.
-Τέτοια θυσία, πες μου, πώς αντέχεις.
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΥΧΗ
Κάποιοι αντίκρισαν αυτά που δεν έχουμε δει.
Γιατί κάθισαν και σκέφτηκαν.
Ποιοι τους χρειάζονται στη ζωή.
Δεν τρόμαξαν, μα ούτε φοβηθήκαν.
Αυτά που άφησαν πίσω δεν κοιτάνε.
Έφυγαν για ν’ απαλύνουν έναν πόνο.
Δεν είδαν ξανά αυτούς που αγαπάνε
Γιατί γνωρίζουν ποιοι αξίζουν μια ευκαιρία μόνο.
Καθώς ζούμε στη ζεστασιά
Με τις πολλές μας τις ανέσεις
Άνθρωποι ζητάνε μια αγκαλιά
Κάνουμε χρήση των ψευδαισθήσεων ανέσεις.
Κάποιοι δεν έχουν δικαίωμα ζωής από τη μοίρα
Γιατί άλλοι αποφάσισαν για αυτούς.
Χείμαρρος δακρύων, πλημμύρα.
Και τα πολλά είναι για τους πολλούς.
Δημητριάδης Δημήτρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας...